Anne leest. Ze leest een wereld bij elkaar, haar wereld. Ze leest de woorden van het blad, verzamelt ze zin per zin tot zin.

Ik kijk. Zinnige zinnelijkheid, denk ik, zomaar, en de woorden spelen zich los uit mijn mond. Anne kijkt boos naar haar blad.

Woorden. De stenen van onze binnenstad, de inboedel van ons wereldbeeld, en tegelijk frivole wapens die alles stuk kunnen spelen. Het ene kan niet zonder het andere, beseft Anne nog niet. Gelijk heeft ze.

25 oktober 2009