17 november 2009
Ik hoop dat je het veel te druk hebt om dit te lezen. Dat kan later nog altijd. Beter, eigenlijk.
Ik vind het fijn om dingen te lezen van vroeger. Jij ook? Met de tijd worden teksten rijper, ze krijgen een laagje met onbedoeld verborgen boodschappen. Ofwel worden ze waardeloos, dat kan ook.
Ik had ongeveer jouw leeftijd toen mijn moeder op zolder een opstel vond dat mijn vader, jouw overgrootvader, over zijn Romereis schreef toen hij een jaar of twaalf was. De tekst was daarmee dertig jaar oud (en nu tachtig), en dat zag je eraan. Mijn moeder vond hem goed geschreven, en ik ook, en hij werd nog beter door zo oud te zijn. Hij teletijdmachinede mij naar de jeugd van mijn vader, niet doordat hij erover schreef, maar doordat ik erover las. Ik hield het papier vast waarop zijn ballonpen had gekrast, met inkt die hij uit zijn inktpot had opgedopt. Daar stonden de woorden die hij had gekozen, eerst in potlood en dan in zijn nette handschrift vlekkeloos overgeschreven.
Vlekkeloos – ik hoop dat je beseft wat dat betekent: zonder een vlek te maken. Voorzichtig en geconcentreerd doorwerken zonder op te kijken, tot je voorhoofd vol zweet stond, en je handen in een kramp zaten. Dan hield je even op, anders kwam er toch nog een vlek van.
Zo naamtekende WC zijn boeken
|
Toen was schrijven nog ambachtelijk en tactiel. Elke fout was onherroepelijk. Soms maakte je een zin anders af dan je had bedoeld, alleen maar omdat je hand eventjes trilde en ongewild een krul vormde die je wel nog in een "en", maar niet meer in een "of" kon verwerken. Doorhalen mocht natuurlijk niet, maar soms kon je niet anders. Dan deed je dat heel netjes, met het droge stuk van je pen tegen een lat, zó dat je geen vlek maakte.
Op de school van mijn zussen mocht je helemaal nooit doorhalen; als je een fout wou schrappen, moest je ze tussen (hoekjes) haakjes zetten! Je snapt hoe idioot dat is, dat kon alleen door wereldvreemde (zonnetjes) nonnetjes bedacht zijn. En weet je hoe mijn vader op de schrijfmachine iets doorhaalde? Hij liet de wagen teruglopen naar het begin van de fout en tikte er dan met een vinger van elke hand de letters nmnmnmnm overheen. Dat was sneller dan streepjes tikken, en het was ook veel duidelijker.
