28 augustus 2011
Gisteren noemde je de Britse kroonprins Charles "de verstandigste prins die ik al hoorde". Ik weet niet hoeveel prinsen je al hebt gehoord, maar ik begrijp je wel. Je zat naar een documentaire te kijken waarin prins Charles hard pleit voor milieuzorg en klimaatsparende maatregelen. Dat siert hem. Prinsen doen dat niet gauw, ze liggen vaker als kikker vermomd te wachten op een prinsessenzoen.
Je kunt daarop aanmerken (al is het niet echt nodig, want tegenstanders van de groene beweging doen dat al genoeg) dat prins Charles niet de juiste man is om zo'n boodschap te brengen. Hij is lid van de Britse koninklijke familie en straks misschien staatshoofd en hoofd van de Anglicaanse kerk (net geen paus dus, je zou hem Carolus non Papa kunnen noemen, Charles-die-geen-paus-is). Het enige wat hij nog moet doen om alles-behalve-paus te worden, is langer leven dan zijn moeder, iets wat hij nu al 63 jaar probeert. Zo iemand moet de modale burger de les niet spellen over milieubehoud, zeggen de critici.
Die kritiek is flauw. Een belangrijke boodschap is altijd belangrijker dan een onbelangrijke boodschapper.
Onze maatschappij heeft het moeilijk met mensen die waarden en ideeën verdedigen zonder ze zelf consequent toe te passen. Ze worden snel een paljas gevonden. Om geloofwaardig te zijn moet je die ideeën zelf in de praktijk brengen, heet het nu, al moest je daarvoor eenzaam in een blokhut van drankkarton gaan wonen, gekleed in een fleece van gerecycleerde flesjes. De tijdsgeest en de media, gericht op uiterlijkheden, veroordelen de paljas en verheerlijken de kluizenaar. Maar waarom mag je niet luisteren naar de goede argumenten van een paljas, maar moet je bewonderend gapen naar een consequente kluizenaar? Is het niet verstandiger de argumenten van de paljas te onderzoeken en het grootste respect op te brengen voor de goede bedoelingen van de kluizenaar - overigens toch het enige wat hij van de maatschappij mag hopen te krijgen; naar zo'n zonderling luistert toch niemand.
|
Ook Charles wordt vaak genoeg uitgelachen om zijn straffe milieu-uitspraken, maar, zegt hij dan, dat trek ik me niet aan want "someone has to do it" - iemand moet met harde waarheden naar buiten durven te komen, en aangezien de andere kikkers het niet doen... Hij heeft misschien gelijk, maar het zou nog beter zijn mochten ook nietpaljassen dat doen, het liefst velen, en uiteindelijk iedereen. En nóg beter, mochten wij, als maatschappij, en niet elk apart in onze blokhut, die ideeën consequent gaan toepassen. Allemaal samen werk maken van een milieubeleid dat op duurzaamheid steunt.
Neen, de prins maakt zich met deze kwestie niet belachelijk, en ja, je hebt gelijk, hij gedraagt zich verstandiger dan de meeste prinsen en prinsessen. En al is hij geen milieupaus, het blijft ontgoochelend dat zelfs een vooraanstaande telg uit een van de rijkste families ter wereld (rijkdom telt altijd meer dan kroonprinsdom) er niet in slaagt om echt op dat beleid te wegen. Charles komt niet veel verder dan figureren in uitstekende tv-documentaires en een rare kwiet gevonden worden in een overjaarse dynastie van stijve harken.
Dat moet beter kunnen. Wat denk je?
