Op het kerkhof staat het maaiveld van de grafstenen vol zonnige bloemen. Wij waden allochtoon tussen zerken waarop exotische namen staan, en knikken voorzichtig naar hun zorgzame familieleden die met emmers in de weer zijn.

Bijna alle graven reiken even hoog, zo'n halve meter boven de grond, en ze komen in twee kleuren. De meeste zijn in statig granieten grijs, andere sober zandkleurig: die zijn de mooiste en de oudste, en er staan minder bloemen bij.

Dit graf draagt één bloemstuk voor drie overledenen. De laatste bijzetting gebeurde in 1972, toen de 90-jarige Josefa Peralta Lopez naast haar echtgenoot Patricio Caballero Camacho en haar zoon Sagrario Caballero Peralta werd gelegd die allebei al in december 1938 stierven. 1938 was net zo'n wreed jaar als al die andere in de burgeroorlog.

Josefa werd 134 jaar geleden geboren. Benieuwd wie er in 2083 verse bloemen plaatst op mijn graf.