Wanneer ik veters knoop, nagels knip, handen zie,

dan heb ik al aan hem gedacht;

wanneer ik slim probeer te zijn, wanneer ik dam en als het nacht.

     Maak je maar geen zorgen, zegt dan hij, onbeholpen vader

     tot zijn veel te grote zoon.

Tot weer mijn bril of net die ene toon.

Of nog Vietnam, tandwiel, algebra of schaatsen,

wanneer de krant Istanboel en ik Byzantium.

En niemand meer mij Walter noemt.