Zondagmiddag, boek in de hand, chanson in de luidsprekers. Ik lees niet, ik luister en hoor. Ikhoorzingzachtmee huil ik? Misschien om Piaf, om Brel, Barbara of Brassens. Om mezelf, om ons en om de omme twintigste eeuw. Ze heeft nog een eind voortbestaan in ons, die eeuw, maar nu is 20 eeuwig om.
que l'on meurt de hasard, en allongeant le pas
Wat moeten we nu met de onstoffelijke resten van een eeuw die met haar overgelopen getal ook onze dromen verloren maakte en onze hoop; die ons heeft bedrogen door toe te geven aan onze grillen, die onze hoogmoed heeft gehonoreerd.
et je ne suis pas bien sûr comme chantent d'incertains que la femme soit l'avenir de l'homme
Hoe moet dat nu met onze vrouwen en onze kinderen.
sur le fleuve en amont un coin de ciel brûlait
Het beloofde comfort heeft de belofte verbrand. Dromen werden afgevreten door hun realisatie, hoge verwachtingen geperst tot dagporties geluk, trots verwerd verwaandheid.
la ville s'endormait et j'en oublie le nom
Onze geboorte- en sterfdatum markeren voorgoed het onomkeerbare tijdvak.
