Martin Gardner is gestorven. Ik vroeg in de boekhandel naar een exemplaar van zijn Annotated Alice, en de verkoper wist het. Vorige week is hij gestorven, zei hij, zijn overlijden heeft de wereldpers niet gehaald. Mijn hart sloeg een tel over, maar een hart telt niet, in de wiskundige betekenis toch niet, het slaat een schijnbaar regelmatig patroon, gebaseerd op chaos die zelf gevoed wordt door een triviale terugkoppeling van een simpel systeem. Ik zeg dat nu even heel onbeholpen, maar wie zulke dingen feilloos kon uitleggen, was Martin Gardner. Ik heb wijze boeken van hem gelezen en vooral zijn maandelijkse mathematical games in Scientific American (de verantwoording van mijn jarenlange abonnement op dat blad). Hij introduceerde Douglas Hofstädter (die de rubriek overnam als metamagical themas), hij schreef sprookjes, hij maakte van wiskunde een spel en van het leven wiskunde. Hij maakte raadseltjes. Dit is er eentje dat ik van hem parafraseer. Welke figuur hoort niet thuis in het rijtje, en vooral, waarom niet? Of, hoe een grijze muis opvalt.

10 juni 2010