Vandaag over twee bladzijden in mijn krant: "Vrees voor wereldwijde groeivertraging".

Daar word ik nu zó triest van.

Triest, niet eens omdat de kolom ernaast veel smaller is: "Een op de acht mensen is ondervoed".

Triest, niet eens omdat er een kaartje bij staat met de groeiverwachting, waarop je goed kunt zien dat het bnp niet wereldwijd zal krimpen, maar dat het alleen in de westerse landen onder de 2,5% zal blijven: VS, EU en Japan. Plus nog drie: Turkije, Soedan en Tsjaad. Alle andere landen groeien meer dan de infame 2,5%. De groei mag dan vertragen, groeien doen we nog.

Het betreft prognoses van het Internationaal Monetair Fonds. De instelling verwacht wereldwijd een gemiddelde economische groei van slechts 3,3% (2012) en 3,6% (2013). Dat moeten we slecht nieuws vinden; het artikel hanteert straffe suggestieve woorden: "evidente be­drei­ging", "beducht zijn", "geen beter­schap", "negatieve schokken", "op­doemen", "fnuiken", "slabakken", "tol eisen", "onzeker­heid", "risico", "etteren", "zwaar wegen". En dat allemaal omdat de wereldwijde groei slechts 3,6% zal bedragen. Kijk, daar word ik nu zó triest van.

Ik wil best geloven dat dat slecht nieuws is voor de economie, voor onze welvaart. Maar mogen we even doordenken? Als we de volgende twintig jaar met slechts 3,6% per jaar groeien, dan verdubbelen we in die tijd de wereldeconomie. Twee keer zoveel fabrieken, twee keer zoveel verkeer, twee keer zoveel wijnteelt, twee keer zoveel fietsen, twee keer zoveel zomerfestivals, twee keer zoveel enzovoort. Jaja, ik weet het, niet exact twee keer van alles, alleen gemiddeld. Maar dat betekent wel dat we in 2032, een moment in de wereldgeschiedenis dat we allen nog willen meemaken - ja toch - niet zoals nu beslag zullen leggen op 140% van de wereldcapaciteit, maar op slechts 280%. Tenzij de groei weer aantrekt natuurlijk, dan wordt het meer. Is er iemand die echt gelooft dat dat mogelijk is?

Waar word ik triest van? Dat we voortdurend de oren gewassen worden met de boodschap dat groeien de enige manier is om uit de moeilijkheden te raken, terwijl juist het mantra van de groei ons daar heeft gebracht.

Wat kan ik anders dan vandaag triest te zijn. Laat mij maar.

10 oktober 2012

Bronnen:

• Vrees voor wereldwijde groeivertraging, DeStandaard 10 okt 2012, p.34-35
• The Great Disruption: How the Climate Crisis will Transform the Global Economy (in vertaling: Helden uit noodzaak), Paul Gilding, 2011