Vorig jaar heb ik voor het laatst gevlogen. Voor de allerlaatste keer, want ik vlieg nooit meer. Dat heb ik op een keer besloten. Zo komt het dan toch nog goed met die planeet van ons.

Een paar weken geleden moest ik naar Barcelona. Dat doe ik dus met de trein. Ja, dat duurt een beetje langer (véél langer), maar je kunt tenminste rustig en comfortabel werken, lezen of mijmeren. Ja, het is ook een beetje duurder (véél duurder), maar dat moet dan maar. En ja, in Parijs moet je in de spits met je koffer de metro op van de Gare du Nord naar de Gare de Lyon, maar daar kun je een blij weemoedig moment van maken: de metrogeur van Parijs kan ik blind en doof herkennen.

Veertien dagen voor de vertrekdatum boekte ik dus een treinbiljet, want zoiets heet ondertussen geen treinkaartje meer. De website van de NMBS, die denkt met zijn tijd mee te gaan door een Engelse naam te dragen, bleek waardeloos: hij probeerde me twee dagen lang ervan te overtuigen dat er helemaal geen treinverbinding ligt tussen Brussel en Barcelona. Op de site van RENFE (de Spaanse spoorwegen) kreeg ik in het Spaans een zeer beperkte, dure selectie. Maar gelukkig is er altijd nog de website van de Franse spoorwegen in accentloos Nederlands. Vertrek uit Brussel of Rijsel, via Parijs of Lyon of de slaaptrein via Toulouse, je kiest maar. Ik koos. Prijs, datum, tijd, perron, zetel, zon of schaduw, alles was zo geregeld. Meteen betalen hoefde niet eens, daarvoor krijg je een week; zo lang ligt je optie vast. Gegarandeerd. Bevestigingsmail. Ik kon op al mijn oren slapen en afspraken maken met mijn contacten in Barcelona. Je ziet dat het makkelijk kan, minder vliegen.

Twee dagen later, ruim voor de optie verviel, wou ik de reis betalen. Daarvoor is er de grote knop "betaal uw optie" - en dan, dan pas, springt er zo'n knalrood venstertje open om me te vertellen dat dit soort biljetten alleen met de post kan bezorgd worden, en dat het daar nu, 10 dagen voor het vertrek, te laat voor is. Maar geen nood: ik mag een latere vertrekdatum kiezen.

Alleen met de post. 10 dagen. En nu pas kom ik het te weten. De kinkels. Natuurlijk was ik boos en natuurlijk werd ik cynisch. Waarom kun je een trein niet even vlot boeken als een vliegtuig? Misschien is dat omdat we het niet erg vinden, omdat we ons niet kwaad maken, omdat we liever cynisch zijn.

Wat ik nog wou zeggen. Ik vloog uiteindelijk met een lagekostenmaatschappij naar Barcelona. En terug. En eind dit jaar nog een keer. En het echt goede nieuws, lieve lezer, is dat u dat allemaal betaalt. Via uw subsidies en via de verloedering van uw milieu, uw klimaat en het geluk van uw kinderen en uw kleinkinderen. Waarom zou mij dat een zorg wezen?

Lieve Europese spoorwegen, dat moet beter.