Buscalisa

buscalisa

wegwijs

Verba volant, scripta manent. Woorden geef je vleugels door ze te schrijven. Zoiets.

Spelbederf
Misschien heeft de mensheid voor de eerste keer sinds haar ontstaan recht op pessimisme, misschien is pessimisme nog de beste attitude.
In de maat voor het klimaat
Ik beken: ik was een van die 180 lokale organisatoren van Sing for the Climate, de landelijke campagne die aandacht vroeg voor de klimaatopwarming en de klimaatconferentie van Doha. Ik vond dat ik iets moest doen,
Letters
De allerzielenkrant ligt half opgedroogd voor me. Er staat vandaag geen letter in over Ford-Genk, maar ik zit nog vol met de vochtige letters van de voorbije week. Letters over schaamtelozen en bozen, over klimaten, loonlasten, klappen, crisissen en sectoren. Over innovatie en groei.
Tsunami-fictie
In 563 kreeg Genève een acht meter hoge tsunami over zich heen. Er wordt nu onderzocht of een dergelijke natuurramp zich ook nu zou kunnen voordoen. Dat bericht staat vandaag in de krant. Het is dus waar. Al de rest op deze pagina, vanaf de volgende alinea, is onwaar, verdichtsel, fictie.
Hallo, Doha?
Kijk wat we gemaakt hebben, Paul en ik: een setje lichtvoetige affiches met één oproep: om van Doha werk te maken.
Wij
Ik heb vandaag alle instructies in het stemhokje gehoorzaam uitgevoerd: ik heb het potlood niet nat gemaakt. Zo kiezen we een gemeenteraad. (Maar we zullen meer moeten doen).
Triest
Vandaag over twee bladzijden in mijn krant: "Vrees voor wereldwijde groeivertraging". Daar word ik nu zó triest van.
Politiek correct
Wat er dan zo mooi was, gisteren: de manier waarop Koen het onderwerp inleidde: "Ik ga u maar één keer waarschuwen: we gaan het over wiskunde hebben". Hoe hij in één trek onze aandacht had en tegelijk zijn professionele plicht deed.
Zwammen
Er staan veel paddenstoelen in de tuin deze herfst, elk jaar zijn ze weer met meer, de vliegenzwammen en de zwavelkoppen. De kleinkinderen zijn er dol op. Om te vermijden dat ze er ook dol van worden, ruimen we ze samen op (de paddenstoelen).
Manneke Maan
Toen ik zo langzamerhand volwassen moest gaan worden, ik zal een jaar of twee geweest zijn, leerden mijn ouders me dat er in de maan een mannetje zat, Manneke genaamd. Bij volle maan kun je makkelijk zijn ronde gezichtje zien dat ons aankijkt.
Lux
We staan voor het oude Karmelietenklooster van het Patershol in Gent. De toegang is dichtgemaakt, maar wat telt is het linkse ruitje van het bovenlicht. Je kunt nog net het woordje Lux lezen, in kapitalen. Elke keer dat ik hier kom sta ik stil bij het wonder.
Cancún 2010
Volgens de godsdienstlessen uit mijn jeugd kan de wereld, uiteindelijk, niet gered worden. De versie die ons werd opgelepeld was niet zeer bijbelvast, maar niettemin cynisch. Wat ik me herinner is dat op de dag voor het Laatste Oordeel de wereld zal vergaan in een cataclysme dat een einde maakt aan alle levende en dode materie.
Taaldag baaldag
Vandaag in Flagey: taaldag. Mijn spellingscorrector markeert het woord met een rode golflijn en suggereert: baaldag. Dat is nog niet zo gek, want ik zou erbij zijn, in Flagey, maar spoorstakingen en de mogelijkheid om alles op mijn pc te volgen, hebben er anders over beslist. Of neen, dat beslissen heb ik zelf gedaan, maar het blijft een beetje balen.
Primaten
U kent dat grapje wel van Marc Eyskens. Zegt kleine Marc tegen zijn vader: de meester zegt dat we allemaal van een aap afstammen. Waarop vader antwoordt: jij misschien, maar ik toch niet. Aan die grap moet ik denken als ik de kritiek op aartsbisschop Léonards aids-uitspraak lees.
Uitroepteken
Ik heb groen gestemd vandaag, uit armoe en ondanks het uitroepteken. Uit armoe, omdat we geen groene partij hebben, een die met of zonder leesteken roept dat we moeten durven te veranderen. Niet de modieuze verandering van die andere partij, maar verandering uitroepteken. Op wereldschaal, bedoel ik dan. Individueel, bedoel ik dan. Maatschappelijk, bedoel ik dan. Essentieel, bedoel ik vooral.
Martin Gardner
Martin Gardner is gestorven. Ik vroeg in de boekhandel naar een exemplaar van zijn Annotated Alice, en de verkoper wist het. Vorige week is hij gestorven, zei hij, zijn overlijden heeft de wereldpers niet gehaald. Mijn hart sloeg een tel over, maar een hart telt niet, in de wiskundige betekenis toch niet, het slaat een schijnbaar regelmatig patroon, gebaseerd op chaos die zelf gevoed wordt door een triviale terugkoppeling
Murphy
Ingenieurs denken in zwart-wit, zegt Jan. Hij heeft in de krant gelezen dat de meeste zelfmoordterroristen ingenieurs zijn. Die kunnen niet relativeren, ze gaan recht op hun doel af, ze hebben een mechanisch wereldbeeld, ze accepteren geen alternatieven. Dat zijn veel beweringen ineens, en ik voel me niet geroepen ze te weerleggen, ook niet die over het percentage terroristen. Hoe zou ik ook, ik weet niets van dat onderzoek.
Goed gekloond
Stel je even voor, ik maak, zomaar uit het niets,
een kloontje van mezelf, en zet hem op mijn fiets.
Hij rijdt meteen een blokje om, want fietsen kan hij wel,
hij kent de weg perfect, voorzichtig is hij ook en zuinig met de bel.
EOS en wetenschap
We mogen het tijdschrift EOS dankbaar zijn. Dat het bestaat is al mooi, maar het heeft nu ook een enquete gepubliceerd waarmee we tot de bevinding moeten komen dat de gemiddelde, vooral jonge, Belg maar pover scoort op zijn/haar kennis van wetenschap en technologie. Die bevinding en de aandacht die ze heeft opgewekt zijn des te opmerkelijk omdat de enquete zelf niet erg lijkt te deugen. Dat is op zich niet zo erg.
Kyoto-en
Mijn werkdag begint stipt om 7.21 uur. Of om 8.30. Of soms om 8.05, maar altijd stipt en ook altijd op het perron van station De Pinte. Een spannend moment, want de eerste drie kwartier zijn de kostbaarste van de dag: op de dubbeldekker naar Brussel komt er orde in mijn ideeënchaos,
Nine million bicycles
We zijn met zo'n 6 miljard op deze wereld, en het gaat niet goed met deze wereld, en, nu komt het, dat is onze schuld, de schuld van die 6 miljard. Ik reken voor het gemak de overleden schuldigen even niet mee, want zij kunnen moeilijk bijdragen tot een oplossing (al zullen gelovigen juist van het tegendeel uitgaan). Ik ben een van die 6 miljard. Mijn stukje van de schuld zou je kunnen berekenen op 1 zesmiljardste.
Liefste moeder,
Ik neem de pen ter hand zoals ik dat heb geleerd in 1955. Het was een ballonpen en een inktpot van Swan, koningsblauw, allebei door u zelf gekozen en gekocht. We doen dat niet meer, moeder, met de pen schrijven. We nemen nu de gsm ter hand en duimen een sms'je van hoogstens 160 aanslagen (160 karakters, zeggen mijn vrienden, maar ik heb maar één karakter, dat is al moeilijk genoeg).

blikschade is een privé-initiatief van Marc .

Deze site respecteert personen, opinies, waarden, rechten en belangen. Mocht u menen dat we ondanks onze voorzorgen toch rechten schenden, meldt u dat dan alstublieft, zodat we fouten meteen kunnen rechtzetten.

© 2012 rechten voorbehouden